SIERRE CH en BERN CH

Donderdag 25 april 2013. TomTom stuurde me op weg naar Turijn via de Gran Bernardino, dus zoals Ria al zei, vlak langs Sierre. Dus toch maar even langs om ook eens een ander stuk van Zwitserland te zien. Na Bern was het een prachtige rit, vooral bij Montreux waar Porsche, Masserati en Lamborghini voorbijvlogen en waar prachtige huizen op de hellingen stonden met zicht op het meer; keep on dreaming, and driving…
Ik was om 14u00 op de camping waar Ria me al op stond te wachten met haar kleinzoon Julian. Een stukje gewandeld langs de grijsgroene (net als de Tiber) Rhone en toen Julian naar huis gebracht. Op de terugweg ASPERGES !! gegeten. Dan kon alleen met – iets te dik gesneden - rauwe ham en die vond ik helaas niet lekker. De asperges met de botersaus wel en het glas Kaisersberg (regionale wijn) smaakte er ook prima bij. Tevreden en blij richting campers waar we nog lang buiten hebben gezeten, genietend van het meertje met het kikkerconcert (‘s nachts heb ik ze gelukkig niet gehoord), schitterende sterren en de volle maan die op de besneeuwde toppen scheen: heel magisch realistisch.

Vrijdag 26 april 2013. Met Ria en schoondochter Fabienne met de trein naar Bern door de nieuwe Lötschbergtunnel, je hebt wat maar t kost heel wat. Er was regen voorspeld maar in Sierre zag het er prima uit. Ik had onderweg al gezien dat Bern Unesco werelderfgoed is dus daar wilde ik graag naartoe. Turijn blijft nog wel even liggen. Het is inderdaad een prachtige stad, brede straten met oude keien, prachtige gebouwen met steunbeuken langs de gallerijen en overal Irma La Douce luiken, waarachter-onder bars, winkeltjes, galerietjes ed. verstopt zitten. Overal staan mooi gedecoreerde fonteinen. We werden ontvangen op de bloemenmarkt door een bloemenmeisje vol geraniums en op stelten, terwijl 3 waldhoornblazers een stukje zwitserlevengevoel bliezen.

Aan het eind van de hoofdstraat is de Berenkuil tegen de wallekant van de Rhone aan gebouwd, waar 4 beren lagen te maffen. Fabienne dacht dat Bern ooit de beren van Rusland heeft gekregen en dat daarom de beer het symbool van Bern is. Fabienne heeft ons de hele stad laten zien. We hebben broodjes gegeten in het park bij de Münster, boven de snelstromende rivier de Aare, zodat Julian ook even de beentjes kon strekken. Toen zijn we de enorme Eiffel? brug overgestoken om aan de andere kant capu te drinken in een prachtig café boven de denderende (soort) watervalachtige stroomversnelling/aftakking in de rivier met uitzicht op de hele oude huizen en de vroegere Linz chocoladefabriek. Wat een prachtig plekje. Toen door de mooie hoofdstraat teruggewandeld – nu gedeeltelijk in de regen - naar het station. Om 19u00 waren we thuis bij Dirk-Jan en Fabienne, die heerlijk heeft gekookt: spaghetti bolognese met sla en grand dessert na: vanille- en chocoladeijs, slagroom, verse aardbeien, kiwi en banaan en vanillekwark, zei het doosje, maar het was pure vanillesaus: supersuperlekker. Ook de wijnen waren om over naar huis te schrijven dus hierbij: witte Kaisersberg als aperitief en Cornilon??, een zachte rode wijn uit Sierre. De pruimen digestief heb ik slechts besnuffeld. Om 23u00 waren we weer op ons camp waar we nog even hebben zitten nagenieten aan het meertje.

Zaterdag 27 april 2013. We wilden de berg op naar Crans Montana maar de bergen hangen in de wolken en het miezert. Maar tegen 10u00 werd het helder dus gaan!! Door de winkelstraat van Sierre naar het station van de funiculaire en voor CHF 12,50 naar boven. Hier geen bejaardenkorting; het woord korting bestaat in Zwitserland bijna niet, alleen als je bij de spoorwegen werkt, zoals Fabienne. Een prachtige panaromatrein en we zaten voor t grote raam. Het ging ook hier knap steil omhoog. Boven in Montana naar Crans gewandeld waar een enorme berg sneeuw lag dus wij er in natuurlijk: we hebben de foto’s nog ! Geluncht met een enorme punt taart, resp. framboos (ik) en appel (Ria). Toen de terugtocht te voet – sentier jaune – aangegaan. Zou ca 3 uur duren zei meisje tourist info, ze zei er echter niet bij dat het nogal steil naar beneden gaat door de wijnbergen, dus kiezels alom en zwaar om je lichaam tegen te houden, vooral voor de maat 36-ers.

In plaatys van terug door Sierre kozen voor de d-tour bovenlangs. Rond (wederom) 4 uur begon het enorm te waaien en even later regende het dus snel terug naar beneden naar de camping waar we na vier en half uur weer aankwamen. De wijn en de spizza van Fernando smaakten goddelijk na zo’n tocht. De madame in de bediening maakte ons nog lekker met een coupe verse fraises met creme chantilly; tsjaa dat kun je niet weigeren. Jammie jammie. Uit- en schuddebuiken in de camper van Ria bij de film mamma mia: het is en blijft altijd een heerlijke film.

Zondag 28 april 2013. Al vroeg wakker dus aan t werk: douchen, chimique legen, afwassen, opruimen en afscheid nemen van Ria want ik wilde naar Turijn - over de grote St Bernard, zoals Ria en TomTom me al hadden gezegd. De col was gesloten. En niet vanwege de hitte;
alleen de tunnel was open eur 39!! duur duur land ... Vreselijk weer, zeer laaghangende wolken en regen, regen, regen. In Italie was zelfs dikke mist en moest er 50 gereden worden; ik was natuurlijk de enige, alles, incl bussen en vrachtauto’s, vloog me voorbij.
Ik had op internet 1 camping gevonden bij de Villa Rey in Turijn; dat klinkt goed maar ……. Na een paar minuten op een heel smal wegje vol huizen en uitritten en wegwerkzaamheden omhoog te zijn geklommen, zag ik gelukkig een klein plekje om te keren, pffff geen tegenliggers gehad. Dat zal op maandag wel anders zijn, dus snel weg daar.
Toen naar de camperplaats bij een groot koninklijk gebeuren met paleizen, aanverwant en tuinen in Venaria, 21 KM terug. Het begon steeds harder te regenen en de camperplaats bleek niet meer te bestaan. Misschien tijdelijk, want er werden enorme parkeervelden aangelegd.
Toen maar snel doorgereden naar Viareggio want op maandagochtend langs Genua lijkt me ook geen feest.
Door de snertroute – via Genua is echt een ramp met al die bochten en tunnels en dan ook nog eens in de mist - en het nog snertere weer, kwam ik niet verder dan Rapallo, waar ik pas om 18u00 aankwam en nu in de regen zit snert te eten; zeer geschikt bij dit snertweer. De camping leek heel aardig in de ACSI gids en met allerlei faciliteiten, althans wat is zo snel las onderweg, maar is totaal waardeloos!
De weg hier naartoe via Genua is vreselijk vreselijk: loshangende brugbochten en tunnels onder de stad door, en die Italianen maar scheuren in de regen en de dikke mist. NOOIT weer deze route – help me onthouden!!
Morgen ga ik naar Viareggio waar we donderdag met de groep bij elkaar komen. Men zegt dat het beter weer wordt, maar dat zeiden ze gisteren in CH ook. In ieder geval even genieten van die mooie camping met zwembad, warme douches, wasmachines en vooral (hopelijk) van het prachtige zwembad.