terugreis 13 en 14 juni

Woensdag 12 juni op tijd op weg naar Astano, naar Carel en Elisabeth. Na een hele hete rit door de Povlakte, op de mooie Touring Club Suisse camping nog snel een duik genomen in het zwembad, waarna Carel me haalde en nog eens benadrukte dat ik moest blijven slapen, omdat ze toch de volgende ochtend ‘naar beneden’ moesten. Nou na de rit 800 meter omhoog, begreep ik ook wel waarom. De weg kronkelde omhoog en werd steeds smaller. In Astano dacht ik, hier houdt het op en moeten we verder lopen, maar de range rover kon nét tussen de oude huisjes van het bergdorpje door, met ingeklapte spiegels. Wat een avontuur. Na 30 minuten, leek het alsof we een park inreden, maar dat was de tuin. Vroeger een overwoekerd bos nu een prachtig gazon met bijzondere en hele mooie bomen en enkele grote palmen, die daar als onkruid groeien. Overal potten met planten en bloemen, rijen druiven en een beeldschoon huis; geel met oranje schuine daken, grote glazen puien en een uitzicht: WOWW, waanzinnig op de heuvels, bergen, Ponte Tresa, Monte Rosa, met nog vrij veel sneeuw en de hele oude kerk van Astano. Op het overdekte terras heerlijke wijnen gedronken, Flammkuchen met groene salade en frambozen met bosbessen in room ná. En het allerleukste was dat er tientallen Lucera´s rondvlogen tussen de druivenstokken, die had ik al jaren niet gezien, vroeger aan de Adria in Pomposa zagen we ook op het strand.
Toen slapen in een grote slaapkamer met eigen badkamer. De slaapkamer alleen was al groter dan de camper, die eenzaam en alleen op de camping stond onder de start/landingsbaan van het vliegveld. Hier op de berg was het doodstil en ik heb zowaar een paar uur heerlijk geslapen. Carel was al vroeg op om een palm voor me uit te steken en Elisabeth had potjes eigengemaakte jam voor me klaargezet. Toen werd de ontbijttafel gedekt op het terras op het hoogste punt met uitzicht op de nu door de zon beschenen sneeuw op de Monte Rosa, ik noem het daar Paradise Hill. Heerlijk brood en heerlijke zwitserse kaas met een beker cappuccino, voor mij ongekende luxe. Toen de avontuurlijk tocht naar beneden gemaakt waarna zij mijn camper nog even hebben bewonderd.
Om 10u00 reed ik richting Limburg aan de Lahn om de buurtjes Mieke en Jan op te zoeken die daar sinds gisteren op vakantie zijn op camping Limburg, waar ik een jaar of 60 geleden ben geweest. Mijn moeder zei meteen, oh jasses die hele vieze camping. Nou die is inmiddels wel een stuk schoner, maar hij is t nog steeds. Nadat ik de hele dag in een camper van 37 grC had gezeten, en uren in de palle, snikhete zon, eerst een glas koude rosé naar binnen gegoten dat Mieke al klaar had staan en na de douche gezellig bij hen onder de luifel aan de Lahn nog een. En de 1e avond in Duitsland wil ik altijd een grote schnitzel me veel pommes en mayo en zo geschiedde. Inmiddels was het flink gaan regenen en een stuk frisser dus ik voelde me al helemaal weer in Holland.
Jan had inmiddels mijn fototoestel weer aan de praat dus ik ging met een tevreden gevoel mijn blikje in na 675 KM rijden. Na 7250 nog maar een klein eindje naar huis.

Vrijdag 14 juni 2013, om 11u00 wandelend de altstadt van Limburg aan de Lahn in. Een schitterend sproojesboek stadje met allemaal leuke winkeltjes, bv de Lavendelwinkel. Rondgedoold op zoek naar het (sprookjes?)kasteel met de enorme rode dom die ervoor staat en die je vanaf de autobahn altijd ziet, heel intrigerend dus. De dom is van dichtbij natuurlijk nog veel indrukwekkender. Van binnen natuurlijk niet te vergelijken met italiaanse kerken, maar toch … nog veel fresco’s, geen idee hoe oud. De kunstschatten van deze en andere kerken staan in het Diözesanmuseum iets verderop; met veel gouden, met diamanten en allerlei andere edelstenen ingelegde kelken, staffen, kruizen, boeken, etc etc, oude houten beelden, een paar schilderen van Kurfürsten. Het kasteel bleek nog wel te bestaan maar is niet toegankelijk en staat al lang te koop voor EUR 1. Niemand wil het hebben want het onderhoud is natuurlijk niet meer op te brengen. De nieuwe stad heeft een paar mooie winkelpromenades met veel, redelijk bezette terrassen. Men vond het lekker weer maar ik had het koud. Geluncht met een eiskaffeékirschtorte en een glas witte chinese Fu thee. Toen naar het station om te kijken hoe ik morgen in Weilburg kom om daar het grote kasteel te bekijken. Nog lang aan de Lahn gezeten en gezellig met Mieke en Jan gegeten terwijl de plaatselijke jongelui zich vermaakten in de donutbootjes met BBQ en bier aan boord.