18 - 21 mei = nu dus

Zaterdag 18 mei SE, Dwars door de prachtige, afwisselende landschappen van de binnenlanden van Sicilie. Hier en daar ligt een schitterend uitziend dorp op de berg of heuvel maar daar kun je echt niet met de camper komen; heel jammer. De gebouwen zijn overal van gele stenen wat ik erg mooi vind; het is een zonnig eiland, en de mensen zijn overal erg vriendelijk. Ik stond na een half uur in de file op een processie te wachten voor Santa Maria della Cava en heb later geprobeerd om Calinassetta te gaan bekijken maar dat zat ook propvol verkeer. Bij het uitrijden van de stad zag ik een Ligd waar der Limoncello crema heerlijk een goedkoop is dus shoppen ! Ook de crema di caffe gekocht, een doos met 6 flessen witte wijn, knabbels en spek voor de pannenkoeken als die nog een keer gebakken gaan worden; eergisteren kon het niet doorgaan ivm de harde wind aan zee. Iets verderop was een enorme shopping mall (Le Vigne) met ca 100 winkels, meest kleding. Bij H&M een zonnebril gekocht voor t geval mijne het begeeft; altijd handig ….. Op de Camping aangekomen bleek dat onze weide al vol stond met andere gasten. Gelukkig is hier het zwembad puik in orde dus na de siesta (= 15u30) eindelijk zwemmen. Het strand is 800 meter (dus min 1 KM) lopen.

Zondag 19 mei 2013 Pinksteren maar dat kennen ze hier niet. Om 08u30 met de bus naar Valle dei Templi. We gingen eerst naar de Scala dei Turchi, de Turkse Trap, een witte getrapte kalkrots vlakbij de camping. De weg was afgesloten omdat ie voor ¾ was verzakt, de diepte in. De moesten een stukje lopen en toen via de trap van een restaurant langs het strand, over de rotsen naar de scala., Prachtige witte rotsen (mooie steen voor je meegenomen Carel!) waar overal teksten in stonden gekrast. Vervolgens reed de bus een paar KM achteruit omdat de chauffeur (eindje in de 70) niet durfde te draaien; grappig voor een Italiaan. Toen bracht hij ons naar het geboortehuis van Luigi Pirandello, ons Nederlanders onbekend, maar in Italie een ‘wereld’beroemde toneelschrijver. Ook was er achter in de tuin een ‘tombe’, een enorme boom die ooit om is gereden door een bus (sterk verhaal lijkt me) en een enorm rotsblok. Ik dacht aan de Pirandello van La comedia dell’arte ?? of zoiets. Aangezien de meeste medereizigers niet eens weten wie Puccini was, was deze man natuurlijk totaal onbekend. Ik vond t wel leuk om daar even binnen te zijn geweest. 65+, kost toch niks.
Toen we dan eindelijk bij de Valle dei Templi waren, waren er op de rotonde 2 auto’s flink op elkaar geknald dus moesten we een eindje om rijden. De chauffeur zette ons (gelukkig) boven af zodat we alleen maar naar beneden hoefden te lopen langs de (overblijfselen van) de tempels. Mooi, maar in Paestum vond ik ze zeker zo mooi. Terug op t camp heerlijk gezwommen en opgedroogd in de warme, harde wind. T Was in de camper maar 24 graden, fris dus na gisteren 37. Vest aan en uit eten met Siciliaanse muziek. Zou ik het herkennen aan de hand van een CD die ik ooit van Irma heb gekregen?? Nou, dat was t niet echt. De 2 jongens speelden verzoeknummers en tussendoor het een en ander vooral onsiciliaanse. Het eten was geweldig: we hadden minstens 10 voorgerechtjes en toen lekkere couscous, omdat we hier vlakbij Afrika zitten, met allerlei groenten. Ná een stuk meloen, wat aardbeitjes, jammie jammie…… Er werd aardig gedanst en de jongens leerden ons nog een siciliaanse (soort polonaise) dans die Joop en mij erg goed af ging.

Maandag 20 mei 2e pinksterdag maar dat kennen ze hier niet. Om 09u00 op weg bnaar Corleone: een schitterende route; ik werd halverwege aangehouden door 2 mooi geuniformeerde poltie-agenten (echten geloof ik) di. De oudste zei: Calma calma! Brava signara guida calma ! ze hadden al van verre blijkbaar gezien dat ik rustig reed en de locals telkens netjes liet passeren. Ze vroegen me van alles en ik vroeg hoe ik het beste terug kon rijden, maar daar waren ze het zelf niet over eens. Ze vroegen ook waar ik vandaan kwam en die jongste bleek daar - in Secca Grande - te wonen. In Corleone ben ik – tegen advies van de reisleiding in - dwars door het dorp gereden: dat was niet eenvoudig want alles is steil en smal; wie durft te zeggen dat vrouwen niet rijden kunnen…. Trouwens, dat had ik op de camping al bewezen want we moesten allemaal achteruit er af en ik ging in 1 lijn als een speer recht achteruit de camping af!!
Corleone was een geweldige ervaring: geen maffia te zien want mede dankzij de erg aardige mensen en politie ben ik door de enorm smalle, drukke en vol autootjes straatje gelaveerd; ik kreeg veel: brava signora’s !! duimen en kushandjes van de local (ook jonge!) boys. Ik had geen zin in een wandeling in dat drukke dorp dus ben langs gele en witte wegjes op zoek gegaan naar het palazzo Gattopardo waar de gelijknamige (prachtige) film (met de zacht waaiende kanten gordijnen) is opgenomen. Ik dacht dat de villa wel ergens op het platteland zou zijn maar neen: midden in het – nu behoorlijk gemoderniseerde – dorp. Eerst even het museo della memoria in; gevestigd in de belendende v/h kerk met prachtige stukken van de oude muren en een balkon. Daarnaast was het palazzo Gattopardo waar veel versies van het boek liggen; het is in tientallen landen/talen uitgegeven dus wereldberoemd. Er hangen veel posters, foto’s van De Lampedusa en manuscripten. 1 kamer is ingericht zoals in de film met poppen voor de figuren van Burt Lancaster, Alain (ma)Delon en Claudia Cardinale en de pastoor…uhhh..dieweekniemeer… Ik kreeg een privé rondleiding en ben toen nog even de tuin in gegaan. De aardige vrachtwagenchauffeur die naast me stond daggezegd en op naar Selinunte, door de bergen en langs de mooie landerijen vol met olijven, druiven ed. en het meer d’Aráncio. Zomaar een meer midden op het eiland (oh, staat ook wel op de kaart zie ik). In het parco archeologico di Selinunte naar de tempel gewandeld: het was inmiddels bloedheet en windstil. Heel in de verte, aan zee, zag ik nog een stuk van een tempel en ben daar met het treintje naartoe gereden. Dat viel wat tegen dus na een uurtje stond ik weer bij de camper om naar de camping te gaan. Eindelijk weer een lekkere camping met gras en een zwembad, dus…... Het dorp Mazaro del Vallo schijnt best mooi te zijn dus morgen maar op de fiets er naartoe.

Dinsdag 21 mei 2013: 4 weken op (deze) reis. Het is bewolkt en winderig dus mooi weer om iets te ondernemen, lekker fris, maar 26 grC; iedereen liep hier in trui en jas, behalve wij. Het dorp was maar 3 KM fietsen langs de zee. Een mooi oud centrum met ‘marmeren’ bestrating. In de Dom was nog een bidsessie aan de gang.
In de Egidiokerk is een museum ingericht voor de in 1998 hier (van 500 meter diepte) opgeviste bronzen Satiro dansante , een Grieks beeld uit ca 300 vC. De film van 30 min bekeken over de vondst en de datering en reiniging (hetgeen 5 jaar in beslag nam) van het brons in Roma. Een visser uit Mazaro had eerder al een been gevonden van de satiro en nu het bijbehorende beeld en derhalve is het in 2003 teruggebracht naar Mazaro.
De signora van het oude convent, waar ook een paar kamers waren ingericht als museum, verwees me naar theater Garribaldi, een hoefijzervorming theater uit 1858, gebouwd van sloophout (meeste van boten) en beschilderd. Na het centro storico nog door de stad gefietst, een paar kaarten gepost en op zoek geweest naar armbandjes voor Yann, maar niets gevonden, ook niet bij de chinezen. Helaas ! Terug op de camping de modder van de camper gesopt en toen had ik ineens internet. Dus snel wat geplaatst op het inmiddels gerepareerde waarbenjij.nu. Het stormt en er viel een buitje dus zwemmen moet even wachten.