Wijnreis oktober12: week 1/ Deutsche Weinstrasse

De eerste week in Duitsland zit er op! wat hebben we genoten. Vanuit Bad Dürkheim heel veel gedaan. Hieronder de dagen vanaf mijn vertrek op 6 oktober.
Zaterdag 6 oktober: precies een half jaar geleden vertrok ik voor mijn eerste reis met deze camper! naar cold, freezing Weerselo. Dit jaar al bijna 9000 KM gereden. Op naar Uedem (Duitsand), naar de verjaardagsparty van Flo Gimbel. Ze woont met 2 echtparen in een wooncommune, in een enorm huis, grote kamers en heel veel grond, zwembad, schuren, etc etc etc. en het is daar de Gastvrijheid Ten Top !! Er kunnen ook nog eens -tig campers staan. Ik viel over de verse walnoten op het ‘voorplein’ en was al helemaal blij! Ze had heerlijke taarten gebakken, lekkere hapjes bij de borrel gemaakt en veel, lekker en biologisch eten gekookt: grote pannen: 2 soepen, 2 soorten goulash, 2 versies van koolrabi, aardappelen …. Alles uit eigen tuin. Bij de houtkachel zitten smullen tot een uur of 8 en toen werd het kampvuur van bergen snoeihout ontstoken! We hebben met zn allen tot half 2 ’s nachts buiten gepiromaand.
Vervolgens in de camper wakker gelegen tot half 4 en om half 9 weer het grote huis in voor het ontbijt in de gezellige woonkeuken. Toen aan de koffie want de taarten moesten ook nog op. Dat was om 13u00 nog niet gelukt maar toen ben ik vertrokken – met een enorme courgette en een zak verse walnoten - om de groep mede-wijnreizigers te ontmoeten op de camperplaats in Sinzig.
Die stond echter vol met auto’s van voetballers en toeschouwers, dus de camper ergens tussen gedrukt totdat die anderen naar huis waren. Toen we met z’n allen op het gras in de zon zitten borrelen en later het dorp in gewandeld, waar we enorme schnitzels hebben gegeten met heerlijke lokale/regionale wijn. De volgende ochtend (maandag dus) ben ik al om 8 uur vertrokken, tjaa ik houd nu eenmaal niet van camperplaatsen; ik moet daar weg...
Het was goed mistig maar bij de eerste raststätte aan de Autobahn scheen de zon heerlijk in de serre en heb ik cappuccino en verse jus gedronken. Na een prachtige rit met ook zo nu en dan zon, kwam ik om 11u15 aan in Bockenheim bij de parkeerplaats van Das Haus der Deutschen Weinstrasse, het begin van de ca 80KM lange deutsche weinstrasse. Daar was ook net een grote groep Franse zigeuners geland, maar Jan stond me al op te wachten en wees me ‘de weg’. We hadden om 12u00 afgesproken dus Jan en ik zijn eerst maar eens gaan kijken bij dat Haus … etc. Dat bleek alleen een restaurant te zijn dat ’s maandags gesloten is. Er was een klein infocentrum, waar we alvast het e.e.a. voor de groep hebben verzameld. Toen iedereen er was, zijn we doorgereden naar de Burgruïne in Neuleiningen waar we hebben geluncht (wel prijzig, niet erg vriendelijk) in de kelders van wat vroeger een grote burcht was.
Om een uur of 4 aankomst op de Knaus camping in Bad Dürkheim; een ellenlange camping langs een meertje met kleine zandstrandjes en een hoge fontein. We stonden helemaal achteraan op de Wiese maar gezellig bij elkaar: heerlijk zo’n camping met warme douches en schone toiletten met papier ! ’s avonds verse pizza (eindelijk!) gegeten in het restaurant, met een kwart liter Federweisser (jonge, nog troebele wijn).

Dinsdag 9 oktober op de fiets naar het Riesenfass, het grootste houten wijnvat ter wereld; inhoud 1,7 miljoen liter. Gebouwd door de Zwitser Keller – althans dat verstond ik - (bekende naam voor Wavinisten). Het bestaat uit enkele verdiepingen met restaurants/cq zalen vol oude foto’s ed. We kregen een rondleiding met vette verhalen, al dan niet in Pfälzisch dialekt, en een glas sekt met een scheutje maracuja, jammie….. Toen naar de VVV en het stadje bekeken. Lijn en ik zijn op de fiets naar de ruïne van Burg/kerk/kloostercomplex Limburg gegaan, bovenop een berg natuurlijk. Pfffff… wat is fietsen in Nederland toch makkelijk. Het was een indrukwekkende, zeer op de fantasie werkende – magische - plek. We zijn ook de meer dan 100 treden in de resten van een toren opgeklommen voor het schitterende uitzicht, bv op de andere ruïne, iets verderop, van de Hardenburg. Daar moeten we natuurlijk ook naartoe. Naar beneden fietsen ging soepel en een uurtje sneller. Op het plein in het nu zonnige en gezellige Bad Dürkheim stond een jongen met een gitaar muziek uit ‘onze tijd’ te spelen/zingen. Omdat wij mee gingen zingen en swingen, keken de Duitsers ook even. We hebben hem uitgenodigd op de borrel; misschien komt ie morgenavond bij ons zingen, en eten. Wat leuk voor die jongen.
Toen vonden we de mooie wijnhandel Die 4 Jahreszeiten die leuke excursies organiseert, die echter allen volgeboekt waren: het is hier hoofdseizoen, ook te merken aan de campings die knap vol zijn. We werden enthousiast ontvangen door de jongelui die zaten te wachten op de wijnboeren met hun chardonnay-druiven die vandaag gebracht konden worden. Al snel kwam de eerste tractor met aanhanger vol druiven aangereden. De druiven werden in een roestvrijstalen bak in de grond gekiept, sap wordt afgetapt – wij proeven = puur natuur en die proef je ook !! – het sap wordt gereinigd en dan meet men alle waarden. Dan wordt de lading gewogen en begint een enorme schroef te zaak door te draaien waarna het verdwijnt in roestvrijstalen tanks, nadat de bladeren en takjes zijn verwijderd (hoewel ik dat niet helemaal geloof omdat alles al is gemalen). Alles is via de computer te volgen. Misschien mogen we morgen mee in de kelders om te kijken naar … tjaa, eigenlijk is er verder niets te zien van het hele procedé. Morgen is het veel drukker want dan kunnen 3 soorten druiven worden aangeleverd. De wijnboeren krijgen geld voor de druiven dus geen wijn (terug). We hebben genoten van het hele spektakel en een liter Federweisser gekocht in de supermoderne winkel; EUR 2,- incl EUR 0,05 statiegeld voor de fles. Ik zal em bewaren.
Het happy hour was al begonnen toen we op de camping kwamen; de zon scheen en Gerrit trakteerde op – door en kennis van hem – zelfgemaakte heerlijke zachte advocaat. Aangezien ik al 3 dagen erg veel had gegeten, nu maar eens zelf gekookt: een naar verhouding heel klein stukje van de reuze-courgette (die van binnen meer op een pompoen lijkt) van Flo, een biologische, dus enigszins verschrompelde paprika en wat ui. Lijn kwam nog even proeven (ook van de rode biowijn die ik in Kleve had gekocht bij de Netto) ?of ? checken of ik echt wel had gekookt. Dus een berg afwas, nog een nadeel van zelf koken. Eindelijk tijd (zin?) om de reis tot nu toe in de pc te ploppen; er is hier geen internet alleen bij de receptie. Maar die is nog 4x zover weg als de douches, waar ik nu maar op de fiets naar toe ga, het is bijna middernacht. Gelukkig regent het niet zoals gisternacht.
Woensdag 10/10/12. Naar de stad en onderweg weer gestopt bij een druivenlossing, dit keer Gewürztraminer hmmm. De druiven gingen via een trapje omhoog en verdwenen in een stalen bak, maar in een groene plastic bak ernaast vielen de steeltjes; het kan dus toch. We mochten mee naar binnen om te kijken bij de grote dichte stalen pers – er zit een soort ballon in die de druiven leegdrukt - en verder zie je alleen maar enorme roestvrijstalen tanks. We mochten de jonge Riesling proeven. In de tanks zitten witte wijnen maar voor de (goede) rode gingen we de kelders in waar normale en hele grote houten vaten lagen. De jongen die de druiven stond te lossen droeg een T-shirt van de Marathon in Enschede, mij wel bekend.
Bij de Saline kregen we een rondleiding. De Saline is een wand van zwarte sleedoorntakjes tussen houten balken en is 333 meter lang, ca 20?? Meter hoog en ca 2 meter breed; van boven iets smaller anders drupt het water bij wind niet door de takjes. Langs die takjes “rieselt” namelijk flink zout water dat daardoor verstoven wordt en goed is voor de ademhalingsorganen, dus voor astmalijders, ed. Mij ook wel bekend. Men kan er rondom lopen en men vertelde ook dat het goed werkt. Een echt kuuroord dus. De gids wist veel te vertellen over de historie, dat de Saline of gradiereinrichtung al 2 keer is afgebrand en voor miljoenen weer is opgebouwd.
Ook nog een stuk door het Schloss- of Kurpark gelopen waar nog de Drinkhalle ( een nagenoeg ongebruikt paviljoen) en het paviljoen van de Wijnkuur staan. De wijnkuur bestond uit 7-8 kg gepelde en ontpitte druiven per dag eten. Geen straf…. De gids vertelde ook dat Durkheim onder zeewater heeft gelegen en nu en van de droogste en warmste plekken is van Duitsland. In de dalen heeft zich zout afgezet. Zout was het witte goud, men werd ook vaak betaald in zout (salaris). Het zout daar bevat ook Arsenicum waardoor Durkheim wereld-beroemd is geworden en een Bad. De flessen arsenicumhoudend !! water gingen de hele wereld over, totdat men ontdekte dat het toch niet zo gezond is.
Op de camping gezongen bij accordeonmuziek van Gerhard, gedanst en fondue gegeten in het Almensee restaurant – naast de camping.
Donderdag 11.10.12, laaghangende wolken. Met een omweg van 15KM ben ik naar Neustadt gefietst. Rondje door de stad, mooie en gezellige Altstadt. De fietsroute is ook erg mooi, wel aardig heuvelachtig maar terug kwam ik geloof ik op de Wandelroute terecht. 60KM gefietst. ’s Avonds heeft Marjolijn soep gemaakt van de mega-courgette die ik bij Flo had gekregen; met cocos en rode uien: heeeerlijk! De een na de ander kwam met een hapsnap, dus we waren lekker vol(daan). Helaas lukte het niet vuur te maken in de vuurkorf die we vonden. Het snoeihout was te nat.
Vrijdag 12.10.12 regen regen, de hele nacht al: toch op de fiets naar Wachenheim naar de ruine van de Wachtenburg, Een flinke klim, maar boven viel het tegen. Van beneden ziet het er veel mooier en groter en grootser uit. Wel een flinke punt (ze doen er nergens kinderachtig) overheerlijke warme appel/ walnotentaart met een grote beker kruidenthee en dat alles voor Eur 3,50 met een schitterend uitzicht. Zelfs het hele dal daar staat vol druiven. De Pfalz is ook de warmste en droogste plek van Duitsland, zeggen ze daar. Op de terugreis naar de Römervilla Rustica. Een indrukwekkend complex met nog wat duidelijk herkenbare overblijfselen.
Daarna wilden we naar het streekmuseum voor een rondleiding maar we zijn niet verder gekomen dan het terras van het restaurant bij de camping waar we uitkeken over het meertje, op een enorme hoosbui met veel wind en 2 regenbogen. Prachtig gezicht en lekkere Federweisser

Zaterdag 12.10.12 – alweer een week op reis. Met de trein naar Edenkoben waar de kastanje-feesten zijn. Met 12 pers 3 retourtjes die 24 uur geldig zijn voor totaal Eur 45,60.
Geen shuttlebus in Edenkoben - zoals wel op internet stond - dus lopen, ca 4 KM bergop naar Schloss/Villa Ludwigshöhe. Een Florentijnse villa die van binnen ook mooi schijnt te zijn maar nu bniet open was. Er stonden wat kraampjes met franse kaas, pofkastanjes, crepes met kastanjecreme (we proefden er 1 met z’n 2-en), heerlijke pesto’s/mosterds/dressings (gekocht) bij viking Sven die beetje Nederlands sprak, verder was er nog te koop: wat hout(snij)werk, stenen kralen, broodjes met kastanjeworst en Saumagen (varkensmaag) en natuurlijk flinke glazen vol wijn. Dat hadden we al snel ‘gezien’. Met z’n 5-en met de stille stoeltjeslift de berg op naar het terras van de Burgruine-schänke. Federweisser, prachtig uitzicht en samen (weer op z’n hollands) een schotel spätzle met ham en kaas gegratineerd.
Terug met de trein van 17u14 en om 6 uur bij Peterselie in Bad Dürkheim een glas wijn a EUR 4++ gedronken bij zeer onvriendelijke dames. Toen naar restaurant Asian waar we leurig werden bediend en heerlijk hebben gegeten – ik rijst met garnalen in scherpe groene curry, gebakken appels met honing en sesam en mineraalwater, totaal Eur 12+. Op de terugweg begon het te regenen na een prachtige zonnige dag.

Zondag 14 oktober begon met zon maar dat duurde niet lang. Om 11uur op de fiets naar de ruïne Hardenburg en daar begon het te regenen. De ruïne was groot en ‘mooi’. Er liep een prachtig pad/ soort trap/ omhoog door gewelven-gangen. Boven natuurlijk een prachtig uitzicht op het complex en de tuin. De vallei is daar erg smal; vandaar wellicht dat de burcht niet hoog op een berg ligt.
Op de terugweg rondgewandeld in het Pfälzer NaturkundeMuseum; natuurhistorisch: het ontstaan van de Pfalz, flora en fauna (veel opgezette beesten) en een rariteiten kabinet met maskers van ziekteverschijnselen, halve 'kinderen' in bed, enkele lichaamsdelen op sterk water en de nodige opgezette exotische beesten.

Maandag 15 oktober. vandaag dus alweer. Op tijd vertrokken richting Annweiler om naar de Burg Trifels te gaan; Hoog door de bergen (regen en laaghangende wolken dus helaas weinig uitzicht) door prachtige beukenbossen. Toen nog een KM flink klauteren. Door de Burg gewandeld, veel wenteltrappen op (en af), de replica's van rijkskroon, -scepter, -kruis, - zwaard etc gezien .
In Schweigen door de Zuidelijke poort van de weinstrasse gewandeld: zgn Das Deutsche Weintor, een mooi gebouw.
Om 4 uur kwam ik aan op Camping Municpal in Molsheim, in la douce France. We zijn nog met 6 (little indians) over en hebben in de riante camper van Jan uit Harlingen superlekkere spaghetti/saus en rucola salade gegeten. Morgen op zoek naar de bezienswaardigheden aan de route des vins. Au revoir !! Salut !!