01 juni 2013 MATERA MERAVIGLIOSA !!

Zaterdag 1 juni 2013. Salvatore was er netjes om 09u15. Hij bleek een reggae-rasta-zanger te zijn, hij liet ook nog een stukje van 1 van zijn CD’s horen. Hij had de dreadlocks pas laten knippen, maar had nog wel een beugel in zijn haar, uhh ??. De recherche hield hem nog aan en ik merkte inderdaad snel dat hij hier vrij beroemd is. Hij promoot Matera landelijk en een minister van de Basilicata had zijn lied als promotiesong gebruikt, sensa pagare…. Purtroppo. Hij had een vlotte babbel en wist HEEL VEEL te vertrellen over Matera Sassi.
Met nog 2 Nederlanders, 2 Oostenrijkers en 3 Duitsers met t busje naar Matera Sassi (stenen/rotsen): een grote, in 7 lagen in de rotsen uitgehouwen stad waar nog ca 3000 mensen wonen. De stad was verdeeld in de wijken Barisano en Caveoso, gescheiden door 2 kleine ravijnen die water aanvoerden voor de grote Gravina, een enorme canyon. Mussolini heeft ooit een laag van de huizen weg laten breken om een weg aan te leggen tussen de 2 stadsdelen.
Een mooie kathedraal staat hoog in het oudste deel, de Civitá. Deze duomo is al jaren gesloten wegens renovatie, geregeld door de UNESCO. We gingen eerst naar de Sassi in miniatuur en ontmoetten later ook nog de maker ervan sig. Rizzi. Tijdens de wandeling daarna zagen we veel valken, het simbool van Matera, er zitten nl veel slangen in het ravijn. Normaliter is het hier al heel heet maar vandaag is het weer lekker fris wandelweer.
Alleen in dit deel van Italie vindt men de luipaard?slang, rood met zwarte vlekken. Ook leven en broeden er Egyptische gieren.
We gingen een rotskerk in en Salvatore legde uit dat het interieur in de loop der eeuwen diverse keren is veranderd al naar gelang het geloof; de oorspronkelijke Byzantijnse kerken hadden 2 of 3 verdiepingen; de gelovigen mochten niet verder dan de ingang/begane grond. Die verdiepingen zijn overal weggehaald en is er alleen een brok ‘altaar’ overgelaten. Hij wilde ermee zeggen dat Sassi niet een spookstad is maar dat er nog steeds wordt gewerkt, gewoond en ge/verbouwd.
Jaren geleden is de Scalata opgericht, een groep van ca 20 jongeren die Sassi levend en in tact wilden houden, S’s vader was er een van en is ook getrouwd in een rotskerk. Hij liet ons ook op een paar plekken de vele fossielen zien in de muren waar vroeger het zeewater kwam, nu 100-den meters boven de zeespiegel.
Er is nog een grotwoning ingericht, verdeeld in 3 halfronde ‘ruimtes’, de keuken met waterloop eindigend in een cisterne, een stal voor de dieren en een slaapvertrek. Eten deden de families (soms 10 pers) vroeger aan een kleine tafel uit 1 schaal, en meestal 1x per dag.
Even koffie gedronken in een rotscafé waar men van bestek een leuke hanglamp had gemaakt en van halve caféstoelen wijn- en boekenrekken, ik heb de foto’s voor de geïnteresserden en/of creatievelingen onder jullie.
In een van de oude rotskerken in Sasso Barisano vertelde Salvatore dat helemaal achterin in het laagste deel, de latere bewoners de etenswaren en wijn bewaarden, het is er altijd ca 13 grC, in het midden gedeelte stond de zeer kostbare ezel en eventueel wat kippen en een varkentje en voorin woonden de mensen zelf. De kindersterfte was hoog maar t was veel erger als de ezel dood ging! De mensen hadden voorin de woning, met 1 deur en 1 raampje, dan de opstijgende warmte van het vee.
In een stelsel ondergrondse cisternes tekende hij in het kalkstof hoe dhr Levi ooit het oude deel Sasso Caveoso had ontdekt: nl door plantengroei in een onregelmatige 8-vorm met afwijkende kleuren van de rest van de begroeiing !!
We reden naar de andere kant van de ravijn door een v/h stadspoort, waar voor de opnames van the Passion of Christ deuren in waren gezet waardoor Mel Gibson zogenaamd Jeruzalem binnenliep. Aan de overkant zie je een enorme bultige rots waar de kruiziging is opgenomen.
Nog snel even de mooie San Pietro Caveoso in en toen op zoek naar de chiese rupestri, echt uitgehouwen in de rotsen in het ravijn. We hebben de santa Barbara gezien waar nog hele mooie fresco’s zijn. Deze kerken zijn nu gesloten voor publiek omdat ze toch wat buiten de Sassi liggen en er weinig mensen kwamen. Nu konden we dus ook foto’s maken wat toen niet mocht. De kerk van de Cappuccini was ook mooi, met 2 arcades, maar de fresco's waren er af en de toegang was moeilijk
Het was een geweldig bezoek en de EUR 15 meer dan waard !! supersonisch geweldig ! Als je t ziet op de foto´s is t net niet echt, zo bijzonder ! Ik ga de film van Mel een keer bekijken. Of een van de vele andere films (vooral veel met Anna Magnani) die hier opgenomen zijn, bv La Lupa. Ik ben gruwelijk blij dat ik dit heb gezien !! Iets dat veel mooier is in t echt dan op de foto’s, en das knap (zeldzaam).

Gelukkig waren er nog een paar mensen op de camping die ook mee wilden naar de Cripta del Peccato Originale, dus om 4 uur was Salvatore er weer, nu met John die ons wegbracht. Afspraak door een lokale gids is de enige mogelijkheid is om in de crypte te komen. We reden ca 10 KM door de mooie glooiende heuvels langs de via Appia om uiteindelijk via een landweggetje weer bij het ravijn uit te komen. We moesten een stukje naar beneden lopen waar we opgewacht werden bij de crypta. Nergens staan borden dus het is ook inderdaad niet de bedoeling dat mensen dit weten te vinden. We liepen een donkere grot in en moesten gaan zitten op het speksteen; verder was het engels van de gids nauwelijks te begrijpen. Na elkaar werden de fresco’s uit 800zoveel verlicht. Op de achtergrond religieuze muziek en een engelse stem die stuk voor stuk de fresco’s beschreef. Heel mooi en indrukwekkend. Tenslotte ging het licht aan en konden we mooie foto’s maken, wat eigenlijk niet mocht maar dat zag ik pas toen we er weer uit gingen.
Aan de overkant zag je nog diverse grotten in de wanden van het ravijn. Daar moet ook ergens een ‘klooster’, waartoe de crypte ooit behoorde, in zijn, maar aangezien de grond allemaal in privébezit is, kun je er niet bij komen.
Morgen verder naar de kust richting Gallipoli !